Dag 9: Tafraoute (MA) - Laâyoune (MA)

Blog vandaag verzorgd door Paul...

De gebruikelijke ochtendgymnastiek om pijntjes en stijve spieren te bestrijden zou beter besteed zijn aan de motorrijders die pas om half twee vannacht in Huize Amaliya arriveerden. Hun oorspronkelijk geplande route ging over een vlakte als een wasbord bezaaid met dikke stenen. Resultaat 6 lekke banden, dubbel geklapte high jack, kapotte ketting, tandraderen gebroken en wat niet al.

Daarbij is onze schade tot nu toe zeer beperkt gebleven, wat remolie, rolletje duct-tape, tie-raps, nummerplaten eraf en kapotte accu. Daarom kon de route van Tafraoute naar Laayoune, ongeveer 600km, zonder problemen worden afgelegd.

Dag 9: Aan de kust van de Sahara

Het ruige Atlasgebergte werd langzaam achter ons gelaten. Alles wat je met stenen kunt doen hadden we inmiddels gezien. Natuurlijk voor wegen-en huizenbouw, maar ook voor omheiningen, markeerpunt voor hun shop, bushalte en niet te vergeten om op te zitten.

De route naar de kust was bepaald niet saai zoals Cor tijdens de briefing meldde, maar een tikkeltje eentonig, hoewel de vele Oceaanvissers en de kamelen van het Nationaal Park Khenifs veel vergoedden. We waren op onze hoede omdat verkeersborden al melding maakten van overstekende kamelen en stuifzand, Attention de Sables.

Dag 9: Kamelen op de weg

Dag 9: Paul en Eugenie, onze achterhoede

Onderweg passeerden we nog een grote zoutmijn en een leerlooierij. De vele check-points in verband met het naderen van het omstreden gebied, de Westelijke Sahara, passeerden we moeiteloos dankzij het diplomatieke gezicht van Jan-Pieter. Harry liet het filmen gelukkig achterwege, hoewel het hem moeite kostte. De navigatoren, Boudewijn en Peer, wisten zelfs Cor met een short-cut te verrassen.

Aangekomen op Camping Bedouine, 4km zandpiste, ruim op tijd, schoot de melodie van een liedje door mijn hoofd, "Wat is het leven toch mooi als de zon schijnt".