Dag 15: Nouakchott (RIM) - St. Louis (SN)

Gestrand

In de blog van gisteren hebben we onterecht geen vermelding gemaakt van de verjaardag van Joep. Dat willen we nu goedmaken, mede omdat hij in alle vroegte met luid luidsprekergeschal van het bekende lied van Henny Huisman "met z'n allen.. en iets van limonade laten knallen" door het team "Twolate" werd gefeliciteerd. Gevolgd door overige teams.

Vandaag dus een ander verhaal; de grensoversteek van Mauretanië naar Senegal.

De rit naar de grens begon met een korte tocht over het industrieterrein van Nouakchott. Hierbij reden we ook nog een stukje door de stad. Maar echt de "place to be" is Nouakchott niet, hoor. Heel veel stof en wind. Daarbij staan er zeer veel "woningen" waarvan je niet kunt zien of ze nog in aanbouw zijn of dat ze al aan het vervallen zijn. En overal afval. Het enige "groen" waar ze hier mee bezig zijn, zijn de groene pastic zakken die in bomen en struiken hangen.

Dag 15: Woningen

Dag 15: Stoffig Gebied

Dag 15: Moeras

Wat verder op onze route, kort voor de grensoversteek van Diama, komen we bij een prachtig moeras.

Parc National de Diawling. Dit zeer uitgestrekte natuurgebied ligt op de grens tussen Mauretanië en Senegal. Vele vogels die vanuit Europa na hun tocht over de Sahara hier hun eerste mogelijkheid weer hebben om bij te komen. In dit park worden twee grote leguanen gespot.

Een korte rit over een bijzonder slechte weg brengt ons om kwart over drie bij de douane van Mauretanië. Hier worden we uitgestempeld. Deze klus duurde "slechts" 2,5 uur... Nu Senegal nog in...

Dat blijkt niet mee te vallen. Als ik deze blog schrijf is het inmiddels zeven uur en wordt het al aardig donker. Niemand weet waarom het allemaal zo lang moet duren, maar het heeft zeker met smeergelden te maken om het woord corruptie niet te gebruiken. Gevraagd wordt om per auto 165,000 CFA (Euro 266,-) te betalen. Volgens de regels zouden wij een carnet de passage moeten krijgen, kosten 5,000 CFA (Euro 8,-).

We worden omringd door bedelende kinderen, de deuren en ramen van de auto's blijven hermetisch dicht. Bizarre ervaring.

Inmiddels is het hier 9 uur, stikdonker en zijn de "onderhandelingen" met de douane vastgelopen. We zijn gestrand op grenspost Diama. Onze paspoorten zijn afgestempeld, onze auto's mogen niet verder ... Eugenie is soep voor alle challengers aan het koken. We houden er rekening mee dat we hier moeten overnachten. De stemming onder de deelnemers is goed, al is er geen uitzicht op een oplossing.

Morgenochtend gaan de besprekingen verder. We hebben vertrouwen in een acceptabele oplossing.