Rotary Wheels Eindhoven newsletter

 Blog vandaag door Harry...

 De ervaring van vandaag neemt elke twijfel weg van het idee dat de mensen in staat zijn om de aarde te beheersen. De stoere bergen (Anti Atlas genaamd) lijken met een reusachtige kam in de plooi te zijn gebracht. Prachtige schakeringen in kleur en vorm, af en toe 'opgeleukt' met kleine dorpjes waarvan de architecturale waarde ver boven onze Vinexwijken staat.

Dag 8: De Anti Atlas is Ruig

 Dag 8: Prachtige Vergezichten

De kleurrijke bewoners ervan contrasteren met de aardkleuren van de dikke muren die voorzien zijn van kleine openingen. Overigens mag 'kleurrijk' ook worden ingevuld met zwart zoals bij ons vroeger de nonnen rondliepen. Tientallen kilometers onbewoond maanlandschap, maar als je stopt staan er in luttele momenten lokale bewoners om je heen die je van alles en nog wat proberen te slijten. Ze lijken uit de grond te komen en verdwijnen weer even snel om de hitte te ontwijken.

De tussenstop, welke we toch wel regelmatig moeten doen om de rug te strekken, leverde in het niemandsland en geweldige kakofonie op van 'Polifinario' geluiden om de echo te ervaren die de oneindige begrensde ruimte ons prijs gaf.

Dag 8: Paul had Startproblemen

Tot nog toe mogen we niet mopperen over de kwaliteit van de auto's. Paul had startproblemen bij een tusenstop, een kenmerk voor veel mensen die 's morgens met het verkeerde been uit bed stappen

De service die men van Rotaryleden mag verwachten kwam tot uiting in de beschikbaarstelling van tien liter diesel aan Two Late die 'zonder' stonden.

De hulp die aan elkaar wordt gegeven zou model moeten staan voor de samenleving in Nederland. Geweldig hoe de 'community' gedachte hier tot stand wordt gebracht. Als alle 'kwalen' bij elkaar worden opgeteld en onder gebracht zouden worden bij een kleine garagehouder, kon in een klap de jaaromzet worden gehaald.

Momenteel bivakkeren we in een zeer luxe residence, welke geleid wordt door een Nederlandse mevrouw, die uiteraard ook Nederlandse prijzen hanteert, Paul, Eugenie, Jan-Pieter, Peer en Harry hebben het zwembad in beweging gebracht. De losse broek van Harry gaf Eugenie inspiratie die Paul weer relativeerde.

Vanavond wacht ons nog een buffet. Morgen weer vroeg op voor een lange rit.

Op speciaal verzoek van Jean en Ine wordt de blog vandaag geschreven door Peter.

Vanochtend was het weer vroeg dag in ons safarimotel. Het ontbijt was, in tegenstelling tot het eten gisteravond, overvloedig en smakelijk. Dus we konden wel doorvoed weer de confrontatie met de elementen aan.

Dag 7: Onze gewonde motorrijder

Gisteravond, vlak voor de aankomst, was een van de motorrijders stevig ten val gekomen. Gelukkig niets gebroken, maar wel stevige kneuzingen en veel pijn.

Hij kiest er dan ook voor om vandaag in de auto mee te gaan en een van de bijrijders gaat op de motor. Daar hij zich moeilijk beweegt zijn de rollators die mee zijn naar Gambia een uitkomst.

Het wordt weer een stevige maar ook wonderschone tocht door de meest bizarre landschappen. De auto's worden tot het uiterste beproeft op de hopeloze paden die vaak als zodanig nauwelijks herkenbaar zijn. Paul rijdt zich met de gids in de auto vast in de modder in een rivierbedding, maar een van onze auto's heeft hem er in een mum van tijd weer eruit. Het valt op hoe de hele groep een team is geworden, een lekke band is zo gefikst, de een heeft een reparatiesetje, de ander een krachtige pomp en binnen 10 minuten rijden we weer. Stop klinkt het over de radio, en we verbazen ons over de achterruit van een Rocky die aan diggelen is gegaan. 2 vuilniszakken en veel meters ducttape en we rijden weer.

Dag 7: 14 Autos op rij in de Sahara

Vandaag is voorlopig de laatste dag dat we in de hele groep rijden, morgen gaan we weer met de 5 terrano's verder, die zich overigens voorlopig uitstekend manifesteren.

We komen door bizarre landschappen, en verbazen er ons steeds over dat ook daar mensen blijken te wonen. Onze komst lokt steevast de halve bevolking, en dan met name de jongste generatie, naar de weg, waar we enthousiast toegezwaaid en geschreeuwd worden. We delen T-shirts en andere zaken uit, die zijn uiterst welkom.

Dag 7: En Route

Redelijk vroeg arriveren we in Zagora, de laatste outpost voor de Sahara.

Alleen komen wij van de andere kant, nl. uit de Sahara! Zagora is een landelijke plaats beroemd vanweg het verkeersbord: Timboektoe 52 dagen met een plaatje van een kameel erbij.

We slaan ons tentje op en koken ons potje; morgen weer een nieuwe dag!

Vanmorgen was het dan zover. Vol adrenaline begon ons eerste avontuur door de prachtige oranje duinen van Erg Chebbi.

Met een 11 tal auto's en evenzoveel motoren zijn we onder begeleiding van onze geweldige gids 4 uur aan het rijden en vooral uitgraven geweest.

Dag 6: Peter en Line zaten vast

Voor de motorrijders was het bijzonder zwaar. Deze vielen gemakkelijk om waarna ze vaak in een enorme kuil verder zakten en alle krachten bijgezet moesten worden om de motoren met hun berijder weer boven op het duin te krijgen. En dit natuurlijk bij 35-40'C...

Bij de auto's ging het een stuk gemakkelijker hoewel ook menig bestuurder met samengeknepen billen de steile afdaling heeft ingezet.

Op 2/3 van de tocht werden we getrakteerd op een zoete thee geschonken door een van de inwoners van een bedouine dorp "in the middle of nowhere". Op enkele uitglijders na is er in de duinen gelukkig niets gebeurd en zijn we allen opgelucht weer teruggekomen op de verzamelplaats waar de banden weer op spanning zijn gebracht.

Inmiddels, na een voortreffelijke lunch, zijn we weer onderweg naar de volgende nederzetting. We passeren prachtige dorpjes. De lokale scooter is een ezeltje en het straatbeeld doet een beetje Middeleeuws aan.

Dag 6: Ezels, de scooters van Marokko

De mensen zijn bijzonder vriendelijk, overal wordt door jong en oud naar ons gezwaaid. We rijden een mooie route omrand met palmbomen.

De tocht die was aangekondigd als een rit van 80 kilometer bleek bij aankomst in het duister ruim anderhalf keer langer. Maar de oase El Mahrough is prachtig, en nadat iedereen het woestijnstof had afgedoucht stond er een heerlijk maal voor ons klaar.

Dag 6: The Last Mile

Aangekomen in Fez, waar we onze tenten op een gezellige camping hadden opgeslagen zijn we in alle vroegte met frisse moed getogen naar Erg Chebbi.

Een prachtige route waarbij iedere bocht een adembenemend uitzicht bood. Het doorkruisen van de kleine en de grote Atlas heeft prachtige herinneringen opgeleverd.

Dag 5: In de Woestijn

Dag 5: Erg Chebbi

Na vele uren op Marokko's secundaire wegen en het laatste uur op de beruchte "wasbordweg" zijn we aangekomen in een fantastisch Bedouine hotel, Auberge du Sud in Merzouga. Peter en Line hadden het geluk de laatste hotelkamer te kunnen huren. De andere teamleden waren toch wel heel erg blij met een orginele Bedouinetent "hotelkamer". Een stoffige tent met oude matrassen en kleedjes als deuren... We gaan vol vertrouwen de nacht in.

Dag 5: Bedouine tent

Inmiddels zijn er verfrissingen genomen in het zwembad en de douche. Maar een verfrissing voor de inwendige mens blijft bij een zoete thee of een alcoholvrije versnapering.

Harry heeft inmiddels een lokale Bedouin zo gek gekregen dat hij zijn voorraad fossielen uit de kast haalt. Maar helaas heeft deze jongen alleen maar glimmende fossielen en daar is geen belangstelling voor.

Er wordt een gezellig houtvuur gemaakt en over een kwartiertje wordt er door de hotelkeuken voor ons gekookt.

Na een bijzonder gezellige avond op het grote plein 

in de binnenstad van Toledo zijn we vanmorgen rond 7 uur vertrokken voor het laatste traject door Europa, op weg naar Sotogrande in het zuiden van Spanje.

Sommige van de auto's hebben hier en daar nog wel een klein probleempje weg te werken, maar daar was vandaag nog wel wat tijd voor vrij te maken....

Dag 3: Lunch